Οι κατοικίες στην Πολιόχνη αναπτύσσονται με βασική αρχιτεκτονική μονάδα το μέγαρο, ακολουθώντας τον κανόνα των οικισμών της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού στο ΒΑ Αιγαίο και τη Μικρά Ασία.

Το μυκηναϊκό μέγαρο (με κόκκινο χρώμα) ως πυρήνας των μυκηναϊκών ανακτόρων.

Ο όρος μέγαρο απαντάται πρώτη φορά στον Όμηρο. Ο Ε. Schliemann δανείστηκε τον όρο, προκειμένου να περιγράψει την κεντρική μονάδα των ανακτόρων της Μυκηναϊκής περιόδου στην ηπειρωτική Ελλάδα. Σταδιακά, η χρήση του όρου επεκτάθηκε για την περιγραφή  κατοικιών με προθάλαμο και θάλαμο. Στον ελλαδικό χώρο, ο τύπος του μεγάρου εμφανίζεται ήδη από τη Νεολιθική περίοδο, ως κτίσμα ελεύθερο, στο κέντρο του οικισμού. Το μέγαρο κυριαρχεί στην οικιστική αρχιτεκτονική της Εποχής του Χαλκού, επιβιώνει χιλιάδες χρόνια και κορυφώνεται αρχιτεκτονικά στους ναούς της αρχαίας Ελλάδας.

Οι βασικοί τύποι κατοικιών στην Πολιόχνη είναι η σύνθετη μεγαροειδής κατοικία και η συστοιχία μεγάρων. Οι κατοικίες πλαισιώνονται από εξωτερικό περίβολο που εξασφαλίζει την ιδιωτικότητά τους και η πρόσβαση σε αυτές επιτυγχάνεται απευθείας από την οδό στην αυλή και από εκεί στον προθάλαμο και στο μέγαρο. Από το εσωτερικό του μεγάρου είναι δυνατή η διαδοχική μετάβαση στα υπόλοιπα δωμάτια του σπιτιού. Οι τοίχοι των σπιτιών της Πολιόχνης διατηρούνται σε χαμηλό ύψος, καθιστώντας αδύνατη την εκτίμηση του αρχικού ύψους των κτηρίων, της θέσης, του αριθμού και της γεωμετρίας των πιθανών τους ανοιγμάτων φωτισμού/αερισμού όπως και άλλων μορφολογικών και λειτουργικών χαρακτηριστικών.